هنر خلق آثار
هنر شیشه :
هنرمند: کلر کلی در مدرسه هنر با دمیدن شیشه آشنا شد. او فوراً قلاب شد. او می‌گوید: «من قبلاً در رختخواب دراز می‌کشیدم و به این فکر می‌کردم که چگونه در استودیو شیشه‌ای اشیاء بسازم. در سال 2004 بورسیه EnergyXchange را در برنزویل، کارولینای شمالی دریافت کرد. سال ها بعد او به پراویدنس، رود آیلند نقل مکان کرد تا با هنرمند شیشه گری توتس زینسکی کار کند. او همچنین به عنوان مربی در مدارس مختلف از جمله مدرسه صنایع دستی پنلند، مدرسه شیشه ای پیلچاک و مرکز شیشه پیتسبورگ در میان سایرین کار کرده است.
کاردستی: مجسمه‌های شیشه‌ای او ادغامی از تکنیک‌های سنتی دمیدن شیشه ونیزی با استفاده از «عصا» است، فرآیندی موزاییک‌مانند که تأثیر اجزای رنگی متراکم را برای ایجاد الگوها و ترکیب‌های رنگی جسورانه به حداکثر می‌رساند. او طرح های خود از جمله پرندگان، لانه ها و قارچ ها را روی مشعل در فرآیندی به نام “شعله کاری” می سازد. در فروشگاه شعله، کلی تمام تلاش خود را می کند تا ضایعات شیشه را به اجزای دیگر بازیافت کند.
او می‌گوید: «ساخت مجسمه‌سازی راه من برای خلق جهان‌های کتاب داستانی زیبا است که در مورد شکنندگی محیطی و اجتماعی صحبت می‌کنند». برای کلی، برای مردم مهم است که بدانند دنیاهای بزرگ و کوچکی در اطراف ما وجود دارند که شایسته احترام و مراقبت هستند. قطعات او، که زیبایی‌شناسی «عجیب‌آمیز، سرگرم‌کننده و قابل دسترس» دارند، به او اجازه می‌دهند در مورد مسائل ناراحت‌کننده، مانند تغییرات آب‌وهوایی یا از دست دادن گونه‌ها، بدون اینکه «آدم غول‌پیکر» باشند، صحبت کند. کلی می‌گوید که مناظر شیشه‌ای و حیوانات او «حامیان دنیای ارزشمندی هستند که آنها نشان می‌دهند».
مبلمان :
هنرمند: سفر داگ مایر با لگوها آغاز شد. او می‌گوید که وقتی بزرگ شد، از تک تک قطعاتی که می‌توانست برای ساخت یک ناوگان سفینه فضایی استفاده کرد، «یک صرفه‌جویی عملی که در سرتاسر کار من وجود دارد». این در کلاس نهم مجسمه سازی و سرامیک میر بود که عشق او را به سه بعدی تغذیه کرد. او ساعت‌ها را در کتابخانه سپری می‌کرد و اشکال ارگانیک و نرم هنرمندان ژان آرپ و ایو تانگوی را ورق می‌زد. کارهای اولیه او که در دبیرستان در اتاق خوابش ساخته شد، شکل‌هایی از گچ و سیم مرغ بود که می‌توانست متعلق به نقاشی آرپ یا تانگوی باشد. مایر که قادر به پرداخت هزینه مدرسه هنر نبود، در یک مدرسه تجارت ثبت نام کرد و جوشکاری را آموخت. این دانش جدید مواد، علاقه او را به ساختن «مبلمان آشپزخانه» از «هر چیزی فلزی» که می‌توانست برای جمع‌آوری زباله‌ها در حاشیه زمین پیدا کند، برانگیخت. او می‌گوید: «در آن روزها نمی‌دانستم فلز را از کجا بخرم، بنابراین به نوعی آشغال‌گیر تبدیل شدم. “این تدبیر با ارزش بود، زیرا مواد بازیابی شده برای تعریف آثار من آمده بودند.”
The Craft: Meyer همیشه موادی دارد که از قبل بریده شده و از قبل خم شده اند. او زمان زیادی را صرف ساختن میزها و کابینت های فلزی قدیمی می کند تا ورق های فلزی را برای استفاده بعدی جدا کند. بخشی از فرآیند کاری مایر این است که مطمئن شود ورق فلز بریده شده است. پس از انجام این کار، آن را بیشتر تراش می دهد یا ورق های بیشتری را روی آن جوش می دهد تا به طول مورد نظر برسد. هر چیزی که بریده می شود را می توان به صفحات دیگر اضافه کرد و در نتیجه یک جلوه تکه تکه ایجاد می شود که همچنین به او اجازه می دهد 99 درصد از مواد خود را استفاده کند. مایر این فرآیند را «بخش‌بندی» می‌نامد، و این چیزی است که او ابداع کرده است و کسی را ندیده است که انجام دهد.
تلاش: مایر از هنر خود به عنوان وسیله ای برای حفظ محیط زیست با ترکیب مواد بازیافتی و ساختن اشیا با در نظر گرفتن میراث آنها استفاده می کند. او می گوید به عنوان هنرمندی که در این زمانه زندگی می کند، محیط زیست باید موضوع اصلی مورد توجه باشد. او می گوید: «شما نمی توانید نمایشنامه ای بدون صحنه داشته باشید. هنرمند انتظار دارد که بیشتر آثارش فراتر از «تاریخ کوتاه» او زندگی کنند – و نه در محل های دفن زباله. او امیدوار است که کارش داستان‌هایی را بیان کند که چگونه از ضایعات گرفته شده از دنیایی در حال زوال برای ساختن دنیایی بهتر استفاده شده است. ما هنوز هم می‌توانیم امیدوار باشیم، حتی اگر همه پاسخ‌ها را نداشته باشیم.»
سرامیک :
هنرمند: تریپتی یوگاناتان در هند بزرگ شد و در آنجا مدرک دکترای خود را در ریاضیات کاربردی به پایان رساند. یوگاناتان در حین تحصیل در معرض انواع مختلف هنر قرار گرفت، زیرا والدینش او را تشویق کردند که ذهنش را برای هنر و علوم باز نگه دارد. او پس از نقل مکان به ایالات متحده، سفالگری را به عنوان یک سرگرمی در حین بزرگ کردن دختر دو ساله خود آموخت. یوگاناتان در خطوطی مشابه با سنت‌های ریشه‌هایش می‌گوید که الهام‌بخش گل‌های باغ، حیوانات و به طور کلی محیط اطرافش است. علاوه بر این، از آنجایی که او در کنار خانواده‌اش به کشورهای مختلف سفر کرده است، این سفرها او را در معرض انواع اشکال، سبک‌ها و تکنیک‌های سفالگری قرار داده است.
کاردستی: یوگاناتان معمولاً گلدان‌ها را روی چرخ می‌گذارد، اما اخیراً به «دست‌سازی» علاقه‌مندتر شده است. او می‌گوید که فضایی که این دو تکنیک در کنار هم قرار می‌گیرند در قوری‌ها هستند، جایی که او برای شکل اولیه روی چرخ شروع می‌کند و سپس با دست اجزای اضافی را می‌سازد. قبل از لعاب دادن به قطعات خود، آنها را کنده و سوراخ می کند. یوگاناتان عمدتاً از خاک رس چینی برای گلدان های خود استفاده می کند، اما او همچنین از کار با ظروف سنگی لذت می برد، زیرا می تواند “حس سطح گرم” را به گلدان بدهد.
The Quest: Yoganathan می‌گوید که جدای از همه‌گیری، چند سال گذشته چالش‌برانگیز بوده است. او می‌گوید: «جهل عمومی در مورد فرهنگ‌های مختلف جهان ناامیدکننده‌تر شده است. به عنوان یک هنرمند، به یوگاناتان توصیه شده است که در سفال های خود خرگوش یا توله سگ بسازد، زیرا ممکن است برای مردم سخت تر باشد که با فیل ها یا گلدان های ماهی به سبک هندی و تزئینات ارتباط برقرار کنند. “این یک پیشنهاد با حسن نیت بود، اما هنر من، الهام و عشق من به این کار ریشه در میراث، فرهنگ و محیط من دارد.”
